Zo’n zeventig etsen hebben we als bronnen materiaal. Wat te doen- zoveel schatten, en zoveel beperkingen? Het keuzeproces krijgt vanzelf een aantal uitgangspunten.

• Het uiteindelijke werk moet voor zoveel mogelijk mensen leesbaar en waardevol zijn.
• De inhoud van het werk “Over wegen” moet overeind blijven.
• We willen recht doen aan de veelsoortigheid die er in de kleine werkjes is.
• In die veelheid en verscheidenheid is het noodzakelijk een geheel te vorm te geven dat samenhang heeft.
  We laten daartoe de (details) uit de tekeningen zoveel mogelijk in tact, en veranderen zoveel als nodig is om alle onderdelen tot een geheel te maken.
• Het kunstwerk krijgt een plaats rondom ons allemaal.

We beginnen met een thematische ordening. Een aantal etsen bevatten universele symbolen die de levenweg van ieder mens beschrijven. Daarin gaat het over existentiële zaken als groeien en wortelen, over het onderweg zijn, en de keuzes, de gevaren, de wonderen, de vergezichten die ons deel zijn. Ook de manier waarop we in het leven staan, was terug te vinden. Waarop we ons richten, ons ijkpunt en onze bron.
In veel etsen zijn de symbolen zeer persoonlijk, en vaak heel mooi neergezet. We willen daar graag een blik in geven.

Per muur maken we een indeling en we leggen etsen bij elkaar die daar een plaats kunnen krijgen. Gaande weg begint het afscheid nemen. Sommigen beelden blijken sterke dragers van een idee, sommigen etsen blijken overbodig of te veel. Steeds soberder, steeds sterker, en steeds verder uitvergroot komen een aantal verbeeldingen bij elkaar te staan. Tegelijk zoeken we naar mogelijke composities op de wanden. Een vanzelfsprekendheid moet ontstaan.

Daar komt ook de kleurcompositie steeds weer tussendoor kijken. De eerste gekozen kleurparen blijken onvoldoende te werken. Het aantal kleuren neemt sterk toe. Al met al is het een hele puzzel. Het proces gaat niet snel. Er zitten stiltes tussen de besluiten. Maar we blijken ze nodig te hebben. De inbreng van de leden van de kunstcommissie tussentijds blijkt steeds van onschatbare waarde. Ze vertegenwoordigen de toekomstige kijkers. En ze hebben hun ogen bepaald niet in hun zak.

< De fabriek

Het definitieve ontwerp >